Rechtbank Noord-Nederland oordeelt bij wijze van tussenuitspraak dat de inspecteur alsnog onderzoek moet doen naar de eventuele verschoonbaarheid van de termijnoverschrijding. De zaak wordt daarom aangehouden.

Hof Den Haag oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat hij in 2019 met de Up, en vervolgens de Hyundai, minder dan 500 privékilometers heeft gereden. De inspecteur heeft dan ook terecht een naheffingsaanslag opgelegd.

Hof Den Haag oordeelt in hoger beroep dat X de werkzaamheden niet zelfstandig voor zijn vier opdrachtgevers uitvoert, ondanks dat hij over een machinistenvergunning en een bevoegdheidsbewijs beschikt. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X achteraf gezien door de achterwaartse verliesverrekening bij Y niet aan de wettelijke voorwaarden van de gecombineerde heffingskorting voldoet. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven oordeelt dat er geen reden is om af te wijken van de vaste berekeningswijze. De uitzondering waar X bv een beroep op doet, geldt alleen voor ondernemingen die geen BTW-aangiften doen.

Hof Arnhem-Leeuwarden overweegt dat een naar de vorm van een primitieve aanslag opgelegde aanslag in stand kan blijven indien aan de vereisten van navordering uit art. 16 AWR is voldaan.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.