In 2000 en 2001 wordt de zetel van belanghebbende, X bv, verplaatst. Eerst naar Malta en vervolgens naar de Nederlandse Antillen. X bv bezit op dat moment een verhuurd pand in Nederland en een beleggingsportefeuille met een stille reserve. Na de zetelverplaatsing is Nederland alleen nog heffingsbevoegd ten aanzien van de verhuur van het pand. In geschil is of de inspecteur terecht stakingswinst voor de stille reserve in de beleggingsportefeuille in aanmerking heeft genomen in verband met de zetelverplaatsing. X bv stelt dat partiële afrekening niet mogelijk is, omdat zij niet volledig heeft opgehouden belastbare winst in Nederland te genieten. Rechtbank Haarlem oordeelt dat partiële afrekening mogelijk is. Volgens de rechtbank zou de stille reserve die in de effectenportefeuille van X bv schuilt, zonder de exit-heffing, namelijk anders definitief aan de Nederlandse fiscus ontsnappen. Hof Amsterdam bevestigt het oordeel van de rechtbank.
De Hoge Raad oordeelt dat partiële eindafrekening in verband met de zetelverplaatsing naar Malta mogelijk is. De Hoge Raad wijst daarbij naar de strekking van art. 16 Wet IB 1964 en de wetsgeschiedenis van dit artikel. Hieruit blijkt volgens de Hoge Raad dat art. 16 Wet IB 1964 ook van toepassing is als de binnenlandse belastingplicht ten gevolge van emigratie eindigt en terzelfder tijd de buitenlandse belastingplicht aanvangt. Zonder toepassing van art. 16 Wet IB 1964 zouden de stille reserves in de effectenportefeuille na de emigratie aan de belastingheffing ontsnappen. Volgens de Hoge Raad is het nu net de bedoeling van art. 16 Wet IB 1964 om dit te voorkomen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie van X bv ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de vennootschapsbelasting 1969 8
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting, Vennootschapsbelasting
Instantie: Hoge Raad
Editie: 15 maart