Rechtbank Gelderland oordeelt dat een verzoek om uitreiking van een btw-factuur voor een naheffingsaanslag parkeerbelasting geen beschikking op aanvraag is in de zin van art. 4:17 Awb.
Belanghebbende, X, maakt bezwaar tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting. Een maand later verzoekt zij de heffingsambtenaar om uitreiking van een btw-factuur voor de in rekening gebrachte parkeerbelasting en kosten. Vijf maanden later stelt X de heffingsambtenaar in gebreke omdat deze nog geen btw-factuur heeft uitgereikt. Ruim twee maanden hierna wijst de heffingsambtenaar het verzoek om een btw-factuur af. Dit geldt ook voor het verzoek om een dwangsom wegens niet tijdig beslissen. X maakt bezwaar, maar ook dat wordt afgewezen. Rechtbank Gelderland verklaart het beroep van X vervolgens wel gegrond, vermindert de aanslag en kent een dwangsom van € 1260 toe wegens het niet tijdig beslissen op bezwaar (Rb. Gelderland 21 augustus 2018, nr. 18/1366, V-N 2018/57.22.7). Het onderhavige beroep richt zich tegen de weigering van de heffingsambtenaar a) om een btw-factuur te verstrekken en b) om een dwangsom toe te kennen.
Rechtbank Gelderland oordeelt dat een verzoek om uitreiking van een btw-factuur voor een naheffingsaanslag parkeerbelasting geen beschikking op aanvraag is in de zin van art. 4:17 Awb. De aanvraag is immers niet gericht op een besluit maar op het uitreiken van een factuur, hetgeen een feitelijke handeling is. In dit geval heeft X op zitting bovendien verklaard geen btw-ondernemer te zijn en had zij dus überhaupt geen reden om een btw-factuur aan te vragen. X was evenmin belanghebbende bij een dwangsom. De heffingsambtenaar had het bezwaar van X gelet op het voorgaande niet-ontvankelijk moeten verklaren in plaats van ongegrond. Het beroep van X is daarom wel gegrond, maar omdat de onderhavige beroepsprocedure uitsluitend aan X te wijten is krijgt zij geen proceskostenvergoeding. De kosten van het griffierecht moet de heffingsambtenaar wel aan X vergoeden.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 4:17