X bv houdt zich bezig met het ontwerpen, adviseren en begeleiden van financiële producten. In 2000 krijgt X bv van het ministerie van Economische Zaken een krediet voor het ontwikkelen van een project. Het krediet is maximaal F 800.000 (€ 363.024), zijnde 40% van de projectkosten. De verschuldigde (bij te schrijven) rente is 5,61%. De door X bv in tien jaren te betalen aflossing is afhankelijk van de uit het project voortvloeiende netto-omzet c.q. de omzet uit de betreffende softwarelicenties. In maart 2012 constateert het ministerie dat het tiende en laatste aflossingsjaar is verstreken en dat het per 31 december 2011 nog openstaande krediet van € 608.929 daarmee is komen te vervallen. In geschil is of X bv in haar VPB-aangifte over 2011 dit bedrag dat op 1 januari 2011 nog als verplichting op de balans stond terecht heeft opgevoerd als vrijgestelde kwijtscheldingswinst.
Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat het ministerie van EZ geen aanspraak meer kon maken op terugbetaling van het nog openstaande krediet, zodat geen sprake was van een voor verwezenlijking vatbaar recht. Er bestond dus geen recht meer dat kon worden prijsgegeven. X bv maakt ook niet aannemelijk dat de vordering van het ministerie reeds op het moment van het sluiten van de kredietovereenkomst niet voor verwezenlijking vatbaar was. Het maakt niet uit dat X bv in de commerciële jaarstukken vanaf 2008 wel rekening heeft gehouden met het feit dat (een deel van) het krediet niet zou hoeven te worden terugbetaald. Het staat X bv niet vrij om haar keuze met betrekking tot de winstneming te herzien en alsnog delen van de winst in die andere jaren in aanmerking te nemen. Het beroep van X bv is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de vennootschapsbelasting 1969 8
Wet inkomstenbelasting 2001 3.13
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting, Vennootschapsbelasting
Instantie: Rechtbank Noord-Holland
Editie: 27 juni