Belanghebbende, X, en Y bieden een schuldregeling aan hun schuldeisers aan. Zij hebben onder andere een schuld aan de Belastingdienst (€ 11.800) en Famed (€ 129). De schuld aan de Belastingdienst vertegenwoordigt iets meer dan de helft van de totale schuldenlast. Het voorstel houdt in dat X en Y al hun schulden willen aflossen, binnen vijf jaren. De Belastingdienst gaat niet akkoord met het voorstel, omdat hij niet wil afwijken van zijn interne beleidsregel dat een minnelijk akkoord maximaal 36 maanden mag duren. Famed vindt een termijn van 60 maanden ook te lang. X en Y verzoeken om te worden toegelaten tot de schuldsaneringsregeling en om de Belastingdienst en Famed te bevelen in te stemmen met de aangeboden schuldregeling.
Rechtbank Midden-Nederland wijst het verzoek tot vaststelling van het dwangakkoord toe. De Belastingdienst en Famed kunnen in redelijkheid namelijk niet weigeren om in te stemmen met de schuldregeling. De rechtbank wijst er hierbij op dat nergens in de wet is vastgelegd dat een aanbod tot een minnelijk akkoord over een periode van maximaal 36 maanden moet gaan. Dat vrijwel alle reguliere minnelijke trajecten van deze termijn uitgaan, wil niet zeggen dat daar niet van afgeweken mag worden. Dat de Belastingdienst vast blijft houden aan zijn weigering om akkoord te gaan verwijzend naar interne beleidsregels, staat toewijzing van het dwangakkoord dan ook niet in de weg. Verder acht de rechtbank ook van belang dat X en Y aanbieden om hun volledige schuld af te lossen, iets wat de rechtbank zelden ziet. Als X en Y voor het alternatieve traject kiezen, aflossing op basis van 36 maanden, blijft een deel van de schuld onbetaald. Ook acht de rechtbank de gevolgen voor de andere schuldeiser van belang, aangezien die slechts 42% van hun schulden voldaan krijgen in plaats van 100%.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Invordering, Insolventierecht, Sociale zekerheid algemeen
Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
Editie: 20 november