De heer X exploiteert sinds 2003 een belwinkel. Aangezien X volgens de FIOD mogelijk is betrokken bij een fraude met telefoonkaarten en zijn brutowinstpercentage erg laag is, is de omzet van de winkel aanvankelijk verhoogd met € 48.000. Deze correctie is later vervallen, doch de inspecteur weigert over 2004 een verlies van de winkel te accepteren. Rechtbank Haarlem stelt de inspecteur in het gelijk. X gaat in hoger beroep.
Hof Amsterdam oordeelt dat de zogenaamde flexfone-gegevens en "call details" op de computer behoren tot de administratie van de belwinkel die X had moeten bewaren. X stelt vergeefs dat de betreffende computer later is verkocht. X had er namelijk zorg voor dienen te dragen dat hij over de opgeslagen gegevens kon blijven beschikken. Ondanks dat de inspecteur in hoger beroep wegens het door X niet naleven van zijn bewaarplicht ten onrechte een zogenaamde informatiebeschikking op de voet van art. 52a, eerste lid, AWR (tekst vanaf 1 juli 2011) heeft genomen, wordt X in het ongelijk gesteld. X heeft namelijk geen feiten aannemelijk gemaakt die het in aanmerking nemen van het verlies zouden rechtvaardigen. De verzuimboete van € 794 wegens het niet tijdig doen van de vereiste aangite is ook passend en geboden. De geringe overschrijding van de redelijke termijn in hoger beroep wordt namelijk gecompenseerd door de voortvarendheid die door de rechtbank in eerste aanleg is betracht. Het beroep van X is ook voor het overige ongegrond.