X doet op 4 juli 2013 aangifte voor het in het vrije verkeer brengen van porseleinen goederen. Aangezien bij de aangifte aanspraak is gemaakt op een preferentieel tarief, zijn geen douanerechten geheven. Op 18 juli 2016 reikt de inspecteur een uitnodiging tot betaling uit, omdat naar zijn oordeel ten onrechte aanspraak is gemaakt op het preferentiële tarief. In geschil is of de uitnodiging tot betaling tijdig is uitgereikt. Het geschil spitst zich toe op de vraag of de bepalingen van het Douanewetboek van de Unie (DWU) van toepassing zijn. In deze verordening, die op 1 mei 2016 in werking is getreden, wordt de termijn waarbinnen een douaneschuld moet worden meegedeeld, geschorst met de tijd waarin de schuldenaar de gelegenheid krijgt om zijn standpunt over het voorgenomen besluit kenbaar te maken.
De Hoge Raad stelt twee prejudiciële vragen aan het Europese Hof van Justitie over de navordering van invoerrechten ter zake van een douaneschuld die is ontstaan vóór de inwerkingtreding maar wordt meegedeeld na het van kracht worden van het Douanewetboek van de Unie (DWU). De vragen luiden als volgt: 1. Zijn art. 103 lid 3 aanhef en letter b, en art. 124 lid 1 aanhef en letter a van het DWU van toepassing op een douaneschuld die voor 1 mei 2016 is ontstaan en waarvan de verjaringstermijn op die datum nog niet is geëxpireerd? 2. Indien het antwoord op de eerste vraag bevestigend is, staat het rechtszekerheidsbeginsel of het vertrouwensbeginsel dan in de weg aan deze toepassing? De Hoge Raad houdt iedere verdere beslissing aan en schorst het geding totdat het Hof van Justitie EU naar aanleiding van het verzoek uitspraak heeft gedaan.