X drijft een detailhandel in de gemeente Amsterdam. Het tarief reclamebelasting in Amsterdam is voor verlichte openbare aankondigingen tweemaal zo hoog als voor onverlichte openbare aankondigingen. Rechtbank Amsterdam oordeelde dat na de verwijdering van de neonverlichting op het pand van X er niet langer sprake was van een verlichte openbare aankondiging. In hoger beroep is in geschil of de aanwezigheid van de elektra-aansluitingen maakt dat er sprake is van openbare aankondigingen die geschikt zijn om kunstverlichting te voeren. Subsidiair is in geschil of de aanwezigheid van de bouwlampen maakt dat de openbare aankondigingen zijn voorzien van uitwendige kunstverlichting.
Hof Amsterdam oordeelt dat er vanaf de verwijdering van de verlichting van het pand van X medio 2009 geen sprake meer was van een openbare aankondiging die voorzien was van inwendige kunstverlichting. Het hof acht aannemelijk dat die inwendige verlichting niet te realiseren zou zijn door het enkel plaatsen van een lamp (zoals de heffingsambtenaar in het hoger beroepschrift heeft gesteld) maar slechts te realiseren is na professioneel uit te voeren werkzaamheden. Het hof acht niet aannemelijk dat de reclame-uitingen op eenvoudige wijze inwendig of op de voorzijde van licht kunnen worden voorzien. De reclame-uitingen zijn daarom vanaf medio 2009 niet geschikt om (inwendige) kunstverlichting te voeren. Daaraan doet niet af dat de eerder aangebrachte aansluitingen op het elektriciteitsnet nog aanwezig zijn. Ook de lampen die X heeft geplaatst uit veiligheidsoverwegingen maken niet dat er sprake is van een verlichte openbare aankondiging. Het hof verklaart het hoger beroep van de gemeente ongegrond.