Belanghebbende, X, houdt de aandelen in A bv. A bv en C bv richten in 2004 D bv op in verband met de overname van de aandelen E bv. In 2005 leent X € 182.000 aan D bv. De dga van C bv leent tevens € 182.000 aan D bv. Eind 2005 wordt de lening achtergesteld bij een door de Rabobank verstrekte lening. Sinds 2005 verantwoordt X, na overleg met de inspecteur, de opbrengsten van de lening als ROW. In zijn IB-aangifte 2011 waardeert X de vordering op D bv af naar nihil. De inspecteur accepteert de afwaardering niet, volgens hem is er sprake van een onzakelijke lening. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de lening onzakelijk is. Volgens het hof maakt de inspecteur namelijk aannemelijk dat geen rente kan worden bepaald waaronder een onafhankelijke derde bereid zou zijn geweest eenzelfde lening te verstrekken aan D bv. Het hof acht daarbij onder andere van belang dat D bv en E bv ten tijde van het verstrekken van de lening door X aan D bv beide een substantieel negatief vermogen hebben. Dat de bank een lening van € 500.000 heeft verstrekt, tegen een rente van 4,05%, acht het hof niet van belang, nu aan de bank zekerheden zijn verstrekt. Het gelijk is aan de inspecteur. X gaat in cassatie.
De Hoge Raad oordeelt dat het hof zijn oordeel onvoldoende heeft gemotiveerd. Volgens de Hoge Raad blijkt uit de gedingstukken namelijk dat het vermogen van D bv ten tijde van het verstrekken van de lening € 78.817 bedroeg, en het vermogen van E bv € 101.776. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie van X gegrond, en verwijst de zaak naar Hof 's-Hertogenbosch.
Lees ook het thema De onzakelijke lening.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.92