Belanghebbende, X, heeft een geschil met de gemeente over de waardering voor de WOZ van een verhuurd winkelpand.  De heer B van Makelaarsgroep C stuurt daartoe namens X een brief/bezwaarschrift  naar de gemeente waarin hij aangeeft dat de huurwaarde niet € 125.000 netto per jaar is  maar € 110.000, e.e.a. zoals opgenomen in het taxatieverslag. De gemeente komt aan het bezwaar tegemoet en stelt de waarde van het winkelpand naar beneden toe bij. Aan het verzoek tot vergoeding van de kosten van het bezwaarschrift komt de gemeente tegemoet in de zin dat zij aan X een bedrag van € 218 aan gemaakte kosten voor professionele externe rechtsbijstand vergoedt. X gaat niet akkoord met de vergoeding. De brief waarin X de gemeente vraagt om hem tien kostenposten te vergoeden van € 1.387, waaronder 11,5 uur arbeidskosten tegen een uurtarief van € 90, stuurt de gemeente door naar de rechtbank. X stelt dat gemeente ook de kosten van zijn taxateur moet vergoeden. Rechtbank Amsterdam oordeelt dat de posten ‘overleg en bespreken stukken met cliënt' en ‘besprekingen eindresultaat met cliënt' zijn aan te merken als verlening van rechtsbijstandverlening. De keuze van X om die handelingen door een taxateur te laten doen, betekent niet dat daarvoor een hoger bedrag kan worden vergoed dan het forfaitaire. Van de door X berekende 11,5 uur kon volgens de rechtbank 2 uur als kosten van een deskundige worden vergoed. De rechtbank vond daarvoor een vergoeding van € 50 per uur redelijk en stelde de vergoeding van de kosten voor de bezwaarfase vast op € 318.

X tekent hoger beroep aan en stelt dat zijn bezwaarschrift met bijlagen moet worden aangemerkt als een taxatierapport, opgesteld door een daartoe bevoegd deskundige. Hof Amsterdam is het daar niet mee eens. De inhoud is volgens het hof juridisch en niet taxatietechnisch van aard. De door X in dit verband gemaakte kosten kunnen niet worden aangemerkt als kosten terzake van een taxatierapport. Het hof verklaart het hoger beroep van X ongegrond.

[Bron Uitspraak]