De Hoge Raad overweegt dat het verwijzingshof moet beoordelen of de inspecteur het bewijs van de beboetbare feiten heeft geleverd.
Belanghebbende, X, komt in beroep tegen hem opgelegde (navorderings)aanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en vermogensbelasting, alsmede tegen de gelijktijdig met de navorderingsaanslagen genomen boetebeschikkingen. De navorderingsaanslagen zijn opgelegd vanwege een verzwegen KB-Luxrekening. De inspecteur heeft X op basis van art. 47 AWR om bewijsmateriaal gevraagd over deze bankrekening, maar X heeft dit materiaal niet verstrekt. X komt in beroep. Hof Amsterdam verklaart het beroep gegrond. De navorderingsaanslagen en de daarop betrekking hebbende boeten en heffingsrente worden verminderd en de verhogingen gedeeltelijk kwijtgescholden. X en de staatssecretaris hebben tegen deze uitspraak beroep in cassatie ingesteld. De staatssecretaris trekt dat beroep later weer in.De Hoge Raad overweegt dat de uitspraak van het hof niet in stand kan blijven omdat deze wat betreft de beoordeling van de onderscheiden boeten blijk geeft van miskenning van hetgeen is overwogen in het arrest van 15 april 2011, nr. 09/03075, BNB 2011/206. Verwijzingshof 's-Gravenhage moet beoordelen: (i) of de inspecteur voor elk van de jaren 1991 tot en met 2000 het bewijs heeft geleverd dat X het feit ter zake waarvan de boete is opgelegd, heeft begaan, en (ii) (voor zover het verwijzingshof van oordeel is dat het bewijs van beboetbare feiten is geleverd) of elk van de opgelegde boeten gelet op de omstandigheden van het geval een passende en ook geboden sanctie voor de begane vergrijpen is. Het verzoek van X om een veroordeling in de kosten van het geding in cassatie vanwege het beroep in cassatie van de staatssecretaris wordt afgewezen. X heeft wat betreft het ingetrokken cassatieberoep geen proceshandelingen verricht die zijn genoemd in de lijst (A) van de bijlage bij het Besluit proceskosten bestuursrecht, voordat hem is meegedeeld dat het cassatieberoep was ingetrokken.
3