X bv, belanghebbende, handelt in mobiele telefoons. In het tijdvak augustus 2003 heeft X bv bedragen aan omzetbelasting in aftrek gebracht en om teruggaaf verzocht. Het betreft door A bv (leverancier) aan X bv verrichte leveringen van telefoons. X bv heeft de telefoons doorverkocht en geleverd. X bv beschikt over inkoopfacturen die zijn voorzien van de naam A. De inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat de facturen niet aan de gestelde eisen voldoen. Daarbij achtte hij onder andere van belang dat de facturen de naam A dragen en dat in het register van de Kamer van Koophandel een onderneming met deze naam niet is aangetroffen maar slechts een onderneming met de naam van de leverancier, welke naam echter niet op de facturen voorkomt. Het verzoek om teruggaaf wordt afgewezen. X bv komt uiteindelijk in cassatie. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie gegrond. Aan de vereisten van artikel 35, eerste lid, aanhef en letter b, Wet OB 1968 is voldaan indien de ondernemer aan de hand van de op de factuur vermelde naam en het op de factuur vermelde adres kan worden geïdentificeerd en getraceerd. Indien het hof voor het antwoord op de vraag of op de facturen de in dit artikel bedoelde naam en adres van de leverancier zijn vermeld, hiervan niet is uitgegaan, heeft het een onjuiste maatstaf aangelegd. Indien het hof is uitgegaan van de juiste maatstaf, is zijn oordeel zonder nadere motivering, die ontbreekt, onbegrijpelijk, aangezien de leverancier aan de hand van de op de facturen vermelde naam en het op de facturen vermelde adres kon worden geïdentificeerd en getraceerd. Het hof heeft ten onrechte het beroep op het Besluit van de Staatssecretaris van Financiën van 24 april 1991, V-N 1991, blz. 1294, niet behandeld. Ook is het aanbod op getuigenbewijs op onjuiste grond gepasseerd. Het beroep in cassatie is gegrond. Verwijzing volgt naar Hof Arnhem-Leeuwarden.
Wetsartikelen:
Wet op de omzetbelasting 1968 35
Wet op de omzetbelasting 1968 15