Het besluit van de werkgever om de betaling van reiskostenvergoeding aan werknemers op te schorten voor de duur van de periode dat het personeel hoofdzakelijk vanuit huis werkt, is niet instemmingsplichtig voor de ondernemingsraad. De reiskostenvergoeding valt immers niet onder de regelingen in artikel 27 WOR. Dat beslist Rechtbank Den Haag in een zaak tegen het Amerikaanse ingenieursbureau McDermott.
McDermott heeft in Nederland een gemeenschappelijke ondernemingsraad voor de ondernemingen, die partij zijn bij deze procedure. Voor het personeel van McDermott geldt een regeling voor vergoeding van reiskosten, die is opgenomen in het Arbeidsreglement. Omdat het personeel van McDermott vanwege de corona-pandemie voornamelijk thuis werkt is de (vaste) reiskostenvergoeding voor het personeel vanaf mei 2020 opgeschort.
De in deze procedure te beantwoorden vraag is of het besluit van McDermott om de betaling van reiskostenvergoeding aan werknemers op te schorten voor de duur van de periode dat het personeel hoofdzakelijk vanuit huis werkt onder het instemmingsrecht van de GOR in de zin van artikel 27 Wet op de Ondernemingsraden (WOR) valt.
De rechter stelt dat, kijkend naar de lijst van onderwerpen in artikel 27 WOR, inderdaad blijkt dat de wetgever heeft gewild dat de ondernemingsraad instemmingsrecht heeft met betrekking tot onderwerpen, die de wijze van werken binnen de onderneming, het welzijn en de verdere ontwikkeling van de werknemers betreffen. Daarbij valt op dat in artikel 27 WOR het woord ‘Arbeidsreglement’ niet voorkomt.
Arbeidsreglement
De kantonrechter beoordeelt daarom of een reiskostenvergoeding valt onder een van de regelingen, die in artikel 27 WOR worden genoemd. Een reiskostenvergoeding is een regeling, in feite een secundaire arbeidsvoorwaarde, waardoor een werknemer zonder daartoe kosten te hoeven maken naar en van zijn of haar werkplek kan reizen.
Uit de bewoording van de desbetreffende bepaling in het Arbeidsreglement van McDermott blijkt naar de overtuiging van de kantonrechter dat de reiskostenregeling van McDermott ook als zodanig bedoeld is. Duidelijk wordt dat de betreffende werknemers een kostenvergoeding krijgen op basis van de werkelijke kosten van openbaar vervoer of op basis van de belastingvrije autokostenvergoeding voor het geval de werknemer met eigen auto reist.
In het licht van de overweging dat de reiskostenvergoeding een zuivere kostenvergoeding is, is het logisch dat de vergoeding in de gevallen genoemd in het Arbeidsreglement (zoals ziekte, langdurige vakantie en uitzending) vervalt, maar is het ook logisch dat de vergoeding vervalt indien thuiswerken de norm wordt.
Dat bepaalde werknemers in dat geval een zeker voordeel missen, maakt niet dat de reiskostenvergoeding daarmee een regeling in de zin van artikel 27 WOR wordt. Omdat het besluit van McDermott om de reiskostenvergoeding op te schorten niet instemmingsplichtig was, kon de groepsondernemingsraad ook niet de nietigheid van het besluit inroepen.
-----------------------
Dit bericht is gebaseerd op een overzicht van InView, de opvolger van Walter. InView is het nieuwste informatieconcept van Wolters Kluwer Legal op het gebied van juridisch onderzoek via slimme research en zaakanalyse.
Meer informatie over InView is te vinden op de website van de informatietool. Er is ook een gratis nieuwsbrief beschikbaar.
Bron: InView
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Employee benefits, Loonbelasting, Ondernemingsrecht