Belanghebbende, X, is sinds eind jaren '80 lid van de raad van toezicht van woningstichting K. Tot 2006 was hij vice-voorzitter. De inspecteur legt – ter behoud van rechten – een IB-navorderingsaanslag aan X op over het jaar 2000 in verband met andere inkomsten uit arbeid. Uit een strafrechtelijk onderzoek blijkt namelijk dat X heeft gefraudeerd bij de aan- en verkoop van onroerende zaken door K. Rechtbank 's-Gravenhage beslist dat de opgelegde navorderingsaanslag voldoende is gemotiveerd. Hof 's-Gravenhage oordeelt dat de inspecteur aannemelijk heeft gemaakt dat X in 2000 het merendeel van zijn tijd in Nederland doorbracht en daar in gezinsverband met zijn echtgenote leefde. Mede gezien de andere feiten en omstandigheden stelt het hof vast dat het middelpunt van de levensbelangen van X in Nederland was gelegen. Het hof overweegt daarbij dat de inspecteur met de informatie, die hij in beroep en in hoger beroep heeft overgelegd, alle stukken in het geding heeft gebracht die bij de uitspraak op bezwaar en het opleggen van de navorderingsaanslag een rol hebben gespeeld in zijn besluitvorming. Het gelijk is aan de inspecteur. In cassatie draagt X aan dat de inspecteur niet alle ‘op de zaak betrekking hebbende stukken' heeft overgelegd, zoals de agenda's van enkele zakenpartners van X.
De Hoge Raad oordeelt dat de inspecteur de agenda's van derden niet hoeft te overleggen. Volgens de Hoge Raad hebben deze agenda's namelijk niet aan de inspecteur ter beschikking gestaan. Hieraan doet niet af dat de agenda's mede ten grondslag hebben gelegen aan de processen-verbaal van ambtshandelingen van de FIOD. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 8:42
Algemene wet inzake rijksbelastingen 16