X en zijn echtgenote houden de aandelen in A bv. A bv is betrokken bij de ontwikkeling en productie van consumentenartikelen. Verder houdt A bv zich ook bezig met het verkrijgen en houden van patenten en octrooien. X verstrekt, in rekening-courant, gelden aan A bv. Ultimo 2015 bedraagt de vordering van X op A bv € 313.000. In zijn IB-aangifte 2009 waardeert X de lening af met 50%. De aanslag wordt conform de aangifte opgelegd. In zijn IB-aangifte 2015 waardeert X de vordering af tot nihil. De inspecteur accepteert deze afwaardering echter niet.

Hof Den Haag (V-N 2021/16.1.1) oordeelt dat X de aan A bv verstrekte lening niet ten laste van zijn inkomen kan afwaarderen. X heeft namelijk een debiteurenrisico gelopen dat een onafhankelijke derde niet zou hebben aanvaard. Een onafhankelijke derde zou, gezien de risicovolle activiteiten van A bv, geen vergelijkbare lening hebben verstrekt zonder voldoende zekerheid te bedingen. Ook is van belang dat A bv, een enkel jaar uitgezonderd, alleen maar verliezen heeft geleden. Verder komen, afgezien van een bescheiden rentevergoeding, alle kwade kansen voor rekening van X en alle successen voor rekening van A bv. Ook honoreert het hof het beroep van X op het vertrouwensbeginsel niet. Het in aftrek toestaan in 2009 door de inspecteur van de afwaardering van de vordering op A bv berustte niet op een bewuste standpuntbepaling. De aanslag blijft in stand. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet inkomstenbelasting 2001 3.92