Belanghebbende, X, is eigenaar van een aantal panden in de gemeente Nijmegen die zijn aangesloten op de gemeentelijke riolering. In geschil zijn de aanslagen rioolheffing over de jaren 2013 en 2014.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat de begrotingssystematiek die de gemeente vanaf 2010 hanteert voor de rioolheffing niet leidt tot overschrijding van de opbrengstlimiet voor de jaren 2013 en 2014. De rechtbank stelt voorop dat de nieuwe begrotingssystematiek niet één op één vergelijkbaar is met die in 2006 (schommelfonds), waarover de Hoge Raad eerder heeft beslist (V-N 2015/6.27). De geïntegreerde voorziening in het Gemeentelijk Rioleringsplan Nijmegen (GRP) 2010-2016 bevat een aantal elementen, te weten een negatieve balanspositie, jaarlijkse rente hierover en investeringen. Het oude Schommelfonds wordt in tien jaar afgebouwd. In het GRP is een berekening van de jaarlijkse last gemaakt, berekend als gemiddelde over twintig jaren. Deze berekening is jaarlijks met recente gegevens geactualiseerd. De kapitaallasten in het overzicht Rioleringskosten op basis van de primitieve begroting worden vanuit de geïntegreerde voorziening gedekt. Na een verdere rekenexercitie is vanuit de geïntegreerde voorziening per saldo sprake van een negatieve last ter zake voor een bedrag van onderscheidenlijk € 1.166.787 en € 867.286. De gekozen werkwijze is toegestaan. Dat de spaarcomponent uit de voorziening in het overzicht is opgenomen en weer afgetrokken is geen zinloze exercitie, nu dit een dubbeltelling voorkomt en de gemaakte uitsplitsing het inzicht in de raming vergroot. Spaarbedragen voor vervangingsinvesteringen mogen nog in hetzelfde jaar worden afgeboekt op de investeringen. Dat er een kenmerk van (kosten)egalisatie in de voorziening zit, maakt niet dat geen sprake is van een voorziening. Het beroep van X is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Gemeentewet 228a