Belanghebbende, de heer X, is in 2010 deels gehuwd met mevrouw C. Het belastbare inkomen uit werk en woning van X is € 30.192. Het verzamelinkomen van C is € 57.873. X claimt aftrek van specifieke zorgkosten (ziektekosten), waarvan het grootste deel betrekking heeft op een Continuous Positive Airway Pressure (CPAP)-apparaat dat X in verband met zijn slaapapneu ondersteuning biedt bij de ademhaling. In geschil is of de inspecteur de ziektekosten terecht als gemeenschappelijk inkomensbestanddeel van X en C heeft aangemerkt. Door de aldus hogere drempel en het vervallen van de verhoging van 113% komt X niet voor aftrek in aanmerking. Rechtbank Gelderland stelt de inspecteur in het gelijk. X gaat in hoger beroep.
Hof Arnhem-Leeuwarden (MK III, 7 mei 2015, 14/00618, V-N Vandaag 2015/1082) oordeelt dat X in zijn digitale aangifte ten onrechte heeft ingevuld dat hij het hele jaar gehuwd is. Het systeem heeft vervolgens aansluiting gezocht bij de meest gerede keuze, namelijk dat X voor voljaarpartnerschap wenste te kiezen. X is hiervan echter niet op de hoogte gebracht en is ook niet gebonden aan deze keuze voor voljaarpartnerschap. Een door het systeem gekozen 'consistente' oplossing kan namelijk niet als de keuze van X worden beschouwd. Uit de wijze waarop X de aangifte heeft ingevuld en zijn reactie op de aanslag volgt dat hij juist niet heeft willen kiezen voor voljaarpartnerschap. Het beroep van X is gegrond.
De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat de aangevoerde klachten geen behandeling in cassatie rechtvaardigen (art. 80a Wet RO).
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 2.17