Vandaag heeft de Hoge Raad de Belastingdienst een tik op de vingers gegeven vanwege de pogingen om al (lang) verjaarde erfbelasting via de ‘Edelweiss'-route alsnog te belasten.
Sinds 2012 is in de wet geregeld dat de bevoegdheid voor de fiscus, om erfbelasting over buitenlands vermogen te belasten, niet meer verjaart. Dat betekent dat erfbelasting die op dat moment nog navorderbaar was – destijds maximaal 12 jaar – nu oneindig kan worden nagevorderd. Maar dat betekent niet dat erfbelasting die al wél verjaard was – simpel gezegd: erfenissen van 1999 en ouder – nu ineens ook tot in de eeuwigheid terug alsnog kan worden belast. De fiscus meende van wel en legde in diverse zaken om erfenissen uit de jaren-'80 en -'90 te belasten door hiervoor navorderingsaanslagen erfbelasting op te leggen. De Hoge Raad zet nu dus een streep door dit ‘rupsje nooitgenoeg'-gedrag van de fiscus.
Geen rechtvaardiging dus vijf jaar ipv oneindig? Overigens is het ook nog maar de vraag of de Edelweiss-wetgeving wel het effect gaat hebben wat is beoogd. Vóór 2012 was het verschil in navorderingstermijnen tussen Nederlands vermogen en buitenlands vermogen vijf jaar versus twaalf jaar. Daarvan heeft het EU-Hof gezegd: voor dat verschil (zeven jaar) bestaat in principe wel een rechtvaardiging, aangezien het langer duurt om informatie uit het buitenland te verkrijgen. Die zeven jaar langer compenseert zowel de informatieachterstand, als de termijn die ervoor nodig is om die informatie ook te krijgen. Het verschil tussen vijf jaar en onbeperkt is wel van een heel andere orde. Zodra bovendien tussen alle OECD-landen automatisch informatie wordt uitgewisseld, is het maar de vraag of er nog wel een rechtvaardiging bestaat. Zo niet, dan zou dat tot gevolg hebben dat we ‘terugvallen' op de reguliere (binnenlandse) termijn: de bevoegdheid tot navordering van erfbelasting verjaart dan al na vijf jaar.
Bron: Jaeger advocaten-belastingkundigen
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Schenk- en erfbelasting
8