De Hoge Raad oordeelt dat de overeenkomsten van de bezorgers met Deliveroo als arbeidsovereenkomst kwalificeren, ondanks hun vrijheid om al dan niet opdrachten te aanvaarden en de vrijheid om zich te laten vervangen.

Bezorgers van Deliveroo Netherlands bv werken op basis van een overeenkomst van opdracht. In deze overeenkomst staat aanvankelijk dat de bezorger zich als ondernemer moet inschrijven in het Handelsregister en een BTW-nummer moet hebben. Vanaf 21 september 2018 hanteert Deliveroo twee soorten opdrachtovereenkomsten. Op grond van de ‘Regular’-overeenkomst kan per vier weken maximaal 40% van het minimumloon worden verdiend. Bij gebruik van de ‘Unlimited’-overeenkomst kan meer worden verdiend en moet de bezorger BTW in rekening brengen. Betaling vindt in beide gevallen plaats per afgeleverde bestelling en op basis van facturering, waarbij Deliveroo de factuur opstelt. De bezorger kan de overeenkomst direct opzeggen en voor Deliveroo geldt een opzegtermijn van één week. De bezorgers krijgen via een app op hun telefoon de bestellingen binnen. Een bestelling kan worden geweigerd met onder meer als mogelijke redenen: restaurant te ver weg, restaurant-wachttijd, wegen gesloten, pech of einde beschikbaarheid, ‘dislike delivery area’ of overig. Een bezorger verdient een bonus op basis van de afgeleverde bestellingen in de laatste veertien dagen. Volgens de kantonrechter van Rechtbank Amsterdam is de rechtsverhouding tussen Deliveroo en haar bezorgers aan te merken als een arbeidsovereenkomst. Hof Amsterdam bevestigt dit vonnis. Deliveroo gaat in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat de overeenkomsten van de bezorgers met Deliveroo als arbeidsovereenkomst kwalificeren. De vrijheid om al dan niet opdrachten te aanvaarden, sluit op zichzelf het bestaan van een arbeidsovereenkomst niet uit. Bij het aanvaarden van opdrachten is met name de frequentie en de duur van belang. De vrijheid om zich te laten vervangen, is op zichzelf ook niet onverenigbaar met het bestaan van een arbeidsovereenkomst. De daadwerkelijke betekenis van de vervangingsclausule is voor de bezorgers gering, omdat vervanging slechts incidenteel geschiedt. Zo is niet gebleken dat een bezorger zich permanent door anderen laat vervangen, waardoor dit een verdienmodel kan worden. Het gewicht dat toekomt aan een contractueel beding hangt af van de mate waarin dat beding daadwerkelijk betekenis heeft voor de bezorger. Het is niet van belang of partijen de bedoeling hadden de overeenkomst onder de wettelijke regeling van de arbeidsovereenkomst te laten vallen. Het oordeel van het hof dat de overeenkomsten als arbeidsovereenkomst kwalificeren, geeft geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het is niet onbegrijpelijk en behoeft geen nadere motivering. De vragen of aanleiding bestaat voor nadere algemene regels of uitgangspunten ten aanzien van omstandigheden die de kwalificatie als arbeidsovereenkomst bepalen, mede ter afgrenzing van het werken als zelfstandig ondernemer, hebben reeds de aandacht van de Nederlandse en Europese wetgever. Er is daarom geen aanleiding voor rechtsontwikkeling ter zake. Het beroep van Deliveroo is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Burgerlijk Wetboek Boek 7 610

Informatiesoort: VN Vandaag

Rubriek: Arbeidsrecht

Instantie: Hoge Raad (Civiele kamer)

Editie: 27 maart

Uitsluiting Nieuwsbrief: Uitsluiting Nieuwsbrief

Carrousel: Carrousel

203

Inhoudsopgave van deze editie

Gerelateerde artikelen