De inspecteur legt aan X naheffingsaanslagen accijns op. Dit omdat de brandstof in de bunkertanks van het schip van X een SY-gehalte (Solvent Yellow) heeft dat lager is dan voorgeschreven. Rechtbank Gelderland vernietigt de naheffingsaanslagen, omdat de inspecteur te weinig onderzoek heeft gedaan naar de herkomst van de gasolie. De rechtbank legt de bewijslast geheel bij de inspecteur. Hof Arnhem-Leeuwarden stelt in hoger beroep echter de inspecteur in het gelijk. Het hof overweegt dat een redelijke verdeling van de bewijslast meebrengt dat een partij die zich op een vrijstelling beroept (in dit geval de bunkervrijstelling), hiervoor de bewijslast draagt.

Advocaat-generaal Ettema is van mening dat het hof bij de naheffingsaanslag accijns de bewijslast verkeerd heeft verdeeld. Volgens de A-G rust op de inspecteur de last te bewijzen dat het accijnsgoed buiten een accijnsschorsingsregeling voorhanden wordt gehouden zonder dat over dat goed accijns is geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Unierecht en de nationale wetgeving. Met het tonen van de bunkerbonnen heeft X concrete bescheiden verstrekt die de inspecteur op het spoor van een eerder belastbaar feit heeft kunnen brengen. Het enkel in twijfel trekken dat verstrekte informatie over de herkomst juist is, leidt dan niet zonder meer ertoe dat de bewijslast voor het belastbare feit naar een voorhandenhebber verschuift. Met betrekking tot monsterneming schrijft de A-G dat, om tot een onafhankelijke en goede analyse te komen, het niet alleen nodig lijkt dat het onderzoek volgens aangewezen wetenschappelijke methodes wordt uitgevoerd, maar ook dat het monster waarop dit onderzoek wordt gedaan daarvoor geschikt is. Bij gerede twijfel over een door het Douanelaboratorium toegepaste methode, zal volgens de A-G een inspecteur die twijfel naar vermogen moeten wegnemen. De A-G adviseert de Hoge Raad het cassatieberoep van X gegrond te verklaren.

[Bron Uitspraak]