X heeft bezwaar gemaakt tegen een WOZ-beschikking 2013. In geschil is de hoogte van de kostenvergoeding. Hof Amsterdam oordeelt dat X recht heeft op een vol punt kostenvergoeding voor het bijwonen van een hoorzitting in de bezwaarfase door zijn gemachtigde. Op de hoorzitting in de bezwaarfase zijn in totaal 15 WOZ-zaken aan de orde geweest. Het hof oordeelt dat deze zaken niet aangemerkt kunnen worden als samenhangende zaken als bedoeld in de nieuwe samenhangregeling van art. 3 lid 2 Besluit proceskosten bestuursrecht. Vanwege de verschillen tussen de woningen zijn de door de gemachtigde volgtijdelijk op de bezwaren gegeven toelichtingen dusdanig verschillend geweest, dat niet gezegd kan worden dat dezelfde rechtsbijstandverlener nagenoeg identieke werkzaamheden kan verrichten in iedere zaak.
De Hoge Raad stemt in met het oordeel van Hof Amsterdam dat de 15 WOZ-bezwaren die door de gemachtigde van X zijn ingediend, niet zijn aan te merken als samenhangende zaken in de zin van de nieuwe samenhangregeling van art. 3 lid 2 Besluit proceskosten bestuursrecht. De nieuwe samenhangregeling vindt alleen toepassing bij nagenoeg identieke werkzaamheden van de rechtsbijstandverlener. Het oordeel van het hof dat vanwege de verschillen tussen de woningen hier geen sprake van is, is niet onbegrijpelijk en behoefde geen nadere motivering. Voor het aanleggen van een ‘abstracte toets' (waar wordt geabstraheerd van de concrete werkzaamheden van de rechtsbijstandverlener) biedt art. 3 lid 2 van het Besluit proceskosten bestuursrecht geen ruimte. Ten overvloede overweegt de Hoge Raad dat het overgangsrecht per 1 januari 2015, dat voorziet in een onmiddellijke werking van de nieuwe regeling, niet mag leiden tot vermindering van voordien toegekende vergoedingen.
Wetsartikelen:
Besluit proceskosten bestuursrecht 3-2