Belanghebbende, de heer X, exploiteert samen met zijn echtgenote in vof-verband een administratie- en belastingadvieskantoor. In 2008 vindt een boekenonderzoek plaats. Hierbij is de post verkoopkosten in 2004 gecorrigeerd. Het betreft uitgaven voor etentjes. Volgens X eten ze vaak in restaurants van cliënten. Aangezien van deze uitgaven, behoudens de aanwezigheid van de nota's, geen administratie aanwezig is die enig inzicht geeft in het zakelijke karakter, is door de inspecteur slechts aftrek toegestaan van 25% van de uitgaven. In geschil is of X recht heeft op een hogere aftrek. Rechtbank Zeeland-West-Brabant stelt de inspecteur in het gelijk. X gaat in hoger beroep.
Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat X de zakelijkheid van deze uitgaven niet aannemelijk maakt. Er zijn namelijk geen gegevens verstrekt omtrent de vraag met wie hij en/of zijn echtgenote hebben gegeten en wat het zakelijke element van de restaurantbezoeken was. X beroept zich ook vergeefs op art. 3.15 lid 5 Wet IB 2001 op grond waarvan de kosten voor voedsel, drank en genotmiddelen op verzoek voor 90% in aftrek kan komen. Nog los van de vraag of X een dergelijk verzoek later dan bij de aangifte kan doen, maakt X niet aannemelijk dat deze 90% meer is dan het door de inspecteur in aftrek toegelaten bedrag. Anders dan X meent, kan bij toepassing van deze bepaling niet worden uitgegaan van het oorspronkelijke bedrag van € 13.981. De inspecteur heeft namelijk gesteld dat - gelet op de omvang en het aantal keren dat bij dezelfde restaurants wordt gegeten - een zeer groot deel van deze uitgaven privé-uitgaven betreft, die in het geheel niet aftrekbaar zijn. Het beroep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.15
Wet inkomstenbelasting 2001 3.8