De Hoge Raad oordeelt dat als een belastingplichtige bezwaar maakt dat is gericht tegen een bedrag aan motorrijtuigenbelasting dat niet is betaald, dan is dat bezwaar zonder voorwerp en dus niet-ontvankelijk.

De Hoge Raad oordeelt dat het in het Besluit proceskosten bestuursrecht gemaakte verschil tussen WOZ en BPM-procedures enerzijds en andere procedures anderzijds discriminatoir en in strijd is met art. 1 van de Grondwet.

De Hoge Raad oordeelt dat Hof ’s-Hertogenbosch ten onrechte voor de bezwaar- en beroepsprocedure na verwijzing de redelijke termijn heeft verlengd met één jaar.

De Hoge Raad oordeelt dat een rechter geen nadere motivering hoeft te geven als hij besluit om voor de proceskostenvergoeding een lagere wegingsfactor dan 1 toe te passen.

De Hoge Raad oordeelt dat de bewijslast terecht is omgekeerd voor de periode 1 september 2012 - 11 maart 2016. De onherroepelijk vaststaande informatiebeschikking ziet namelijk op deze periode. De beschikking ziet echter niet op de periode vanaf 12 maart 2016.

Vervoerskosten die samenhangen met de aanschaf van een farmaceutisch of ‘ander’ hulpmiddel kwalificeren volgens de Kennisgroep niet-winst als uitgaven voor specifieke zorg.

De Kennisgroep Successiewet heeft een vraag beantwoord over wie worden aangemerkt als partners voor de Successiewet in de situatie van een meerrelatie.

De Hoge Raad oordeelt dat het onbegrijpelijk is dat de rechtbank in verzet oordeelt dat zij geen aanleiding ziet om het beroep mede te beschouwen als een beroep tegen het uitblijven van een beslissing op de verzoeken om ambtshalve vermindering van de aanslagen 2016.

De Hoge Raad geeft uitleg over het begrip ‘nieuwe jurisprudentie’ in het kader van verzoeken om ambtshalve vermindering. Een redelijke uitleg van de regels over nieuwe jurisprudentie brengt mee dat de inspecteur niet kan weigeren een aanslag ambtshalve te verminderen indien hij bij het opleggen van die aanslag is uitgegaan van een rechtsopvatting waarvan hij redelijkerwijs niet mocht menen dat die juist was.

De Hoge Raad oordeelt dat de omstandigheid dat de CO₂-uitstoot van gelijksoortige binnenlandse en buitenlandse auto’s door de restantvoorraadregeling afwijkt, leidt alleen dan niet tot strijd met art. 110 VWEU, indien de voor de buitenlandse auto te heffen BPM wordt berekend naar de CO₂-uitstoot die is vastgesteld volgens de methode die voor de belastingplichtige het meest voordelig is.

De Hoge Raad wijst het wrakingsverzoek af, omdat hetgeen daarin aangedragen niet de daaruit door X getrokken conclusie rechtvaardigt dat de betrokken raadsheren vooringenomen zijn en evenmin dat daarvoor een objectief gerechtvaardigde vrees bestaat.

Hof Amsterdam oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat de inbrengwaarde van het bedrijfspand hoger is dan € 1,5 mln. Er is dan ook geen reden om de beginbalans van de TBS te corrigeren op grond van de foutenleer in het jaar 2015.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant stelt vast dat de definitieve aanslag IB/PVV geautomatiseerd is opgelegd zonder de reactie van X op het informatieverzoek af te wachten. Dit is volgens de rechtbank een kenbare fout die hersteld kan worden met een navordering als daardoor te weinig belasting is geheven.