B cv verwerft op 31 maart 2004 de economische eigendom van een bedrijfspand. De juridische eigendom van de onroerende zaak is verworven door stichting E. B cv wil de onroerende zaak een paar jaren later verkopen. Nadat een koper is gevonden, stelt F een advies op om te voorkomen dat overdrachtsbelasting is verschuldigd. Notaris X, belanghebbende, stelt een stappenplan op, begeleidt de verkoop en passeert de akten. Hierbij wordt een beroep gedaan op de reorganisatievrijstelling. In het stappenplan fungeert A bv, tijdelijk, als koper. De inspecteur is echter van mening dat ten onrechte een beroep is gedaan op de reorganisatievrijstelling, en legt een naheffingsaanslag overdrachtsbelasting van ruim € 2,1 mln op aan A bv. Na het faillissement van A bv wordt X, als de notaris die de akten heeft verleden, aansprakelijk gesteld voor de onbetaald gebleven naheffingsaanslag overdrachtsbelasting.
Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de ontvanger X ten onrechte aansprakelijk heeft gesteld voor de onbetaald gebleven overdrachtsbelasting. Het hof verwerpt daarbij de stelling van de ontvanger dat de notaris moet toetsen of de in de akte gestelde feiten juist zijn. Verder merkt het hof nog op dat art. 42 Inv. de notaris niet verplicht om de volgens de WBR verschuldigde overdrachtsbelasting vast te stellen. De notaris mag volgens het hof namelijk uitgaan van de belasting die ingevolge de inhoud van de akte wegens de verkrijging is verschuldigd, waarbij hij van de juistheid van de in de akte vervatte verklaringen dient uit te gaan, voor zover niet uit de akte zelf blijkt dat die fout zijn. Verder wijst het hof er op dat de notaris bij de aangifte overdrachtsbelasting slechts moet vermelden of een beroep op een vrijstelling wordt gedaan, meer eisen worden niet gesteld.
Wetsartikelen:
Wet op belastingen van rechtsverkeer 18
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Invordering, Belastingen van rechtsverkeer
Instantie: Hof Arnhem-Leeuwarden