Belanghebbende, X bv, exploiteert een bedrijf dat is gespecialiseerd in het reinigen van tankauto's. Voor de jaren t/m 2008 ontvangt X bv (als ‘tabelbedrijf') aanslagen verontreinigingsheffing die zijn berekend met toepassing van de wettelijke formule van art. 22 WVO juncto art. 2 van het Besluit vervuilingswaarde ingenomen water. In geschil is of X bv voor de jaren 2009 en 2010 terecht aanslagen (als meetbedrijf) heeft gekregen. Deze aanslagen zijn opgelegd naar een groter dan door X bv aangegeven aantal vervuilingseenheden, dit op basis van de resultaten van afvalwateronderzoeken. Hof Arnhem-Leeuwarden vernietigt de aanslag verontreinigingsheffing 2009 omdat X bv er vanuit mocht gaan dat zij ook in 2009 een tabelbedrijf was. De aanslag 2010 blijft in stand.
De Hoge Raad acht het oordeel van Hof Arnhem-Leeuwarden dat X bv moest weten dat zij in 2010 niet langer een tabelbedrijf, maar een meetbedrijf was, onbegrijpelijk. Dit oordeel verdraagt zich zonder nadere motivering, die ontbreekt, niet met een ander oordeel van het hof, namelijk het oordeel dat de heffingsambtenaar niet aannemelijk heeft gemaakt dat de uit de afvalwateronderzoeken voortvloeiende analyseresultaten juist zijn vastgesteld. De vooropstelling van het hof, dat de uitkomsten als zodanig van de namens de heffingsambtenaar uitgevoerde afvalwateronderzoeken niet in geschil zijn, is in strijd met de opmerking in het proces-verbaal dat X bv de onderzoeksresultaten niet accepteert. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep van X bv gegrond en verwijst de zaak naar Hof 's-Hertogenbosch.
Wetsartikelen:
Wet verontreiniging oppervlaktewateren 22
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Belastingen van lagere overheden
Instantie: Hoge Raad
Editie: 8 december