Belanghebbende, de heer X, werkt als Rijnvarende op schepen. Hij heeft de Nederlandse nationaliteit en woont hier ook. In 2013 is X in dienstbetrekking bij een werkgever die is gevestigd op Cyprus. Op 24 juni 2014 geeft de Sociale Verzekeringsbank (SVB) een A1-verklaring af, waarin staat dat X als Rijnvarende werkzaam is in twee of meer EU-lidstaten op binnenlandse schepen. Volgens de verklaring is ten aanzien van het dienstverband tussen X en zijn werkgever de Nederlandse sociale zekerheidswetgeving van toepassing. De verklaring is geldig van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2014 en is gebaseerd op de EG-Verordening nr. 883/2004. Desondanks claimt X in zijn IB-aangifte over 2013 toch vrijstelling van premieheffing volksverzekeringen. Volgens X is namelijk géén substantieel deel van zijn werkzaamheden aan Nederland toe te rekenen.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat op X de Nederlandse sociale wetgeving van toepassing is. Uit informatie van de SVB blijkt namelijk dat zowel door de werkgever als door X bezwaar en beroep was aangetekend tegen de A1-verklaring, maar dat beide beroepen op de zitting van 18 februari 2016 zijn ingetrokken. Gegeven de juistheid van de A1-verklaring zijn de Belastingdienst en andere binnenlandse instanties gebonden aan de A1-verklaring. Het is onwenselijk dat bij de belastingrechter en de algemene bestuursrechter aparte procedures over in wezen één en hetzelfde geschil worden gevoerd, die tot verschillende uitkomsten zouden kunnen leiden. Het beroep van X is ongegrond.

[Bron Uitspraak]