Belanghebbende, X, gaat in beroep tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting. Rechtbank Amsterdam verklaart het beroep gegrond wegens schending van de hoorplicht en verwijst de zaak terug naar de heffingsambtenaar. De rechtbank kent voor rechtsbijstand een proceskostenvergoeding toe op basis van een wegingsfactor 0,5. In hoger beroep bepleit X in eerste instantie toepassing van een hogere wegingsfactor en in een later stadium vernietiging van de naheffingsaanslag.

Hof Amsterdam acht het in strijd met een goede procesorde om in hoger beroep voor het eerst de juistheid van de naheffingsaanslag parkeerbelasting aan de orde te stellen. X heeft in eerste aanleg betoogd dat de hoorplicht is geschonden en heeft de rechtbank verzocht vanwege die schending de zaak terug te verwijzen. Het hof acht het in strijd met een goede procesorde dat X voor het eerst in hoger beroep alsnog een inhoudelijke beoordeling van de naheffingsaanslag wil. De eis van X komt erop neer dat hij ook wil dat de rechtbankuitspraak wordt vernietigd ook voor zover de rechtbank daarin overeenkomstig zijn verzoek heeft beslist dat de heffingsambtenaar opnieuw moet beslissen op bezwaar. Het hof neemt bij zijn oordeel in aanmerking dat de beroepsmatig optredende gemachtigde van X geen enkele reden heeft aangevoerd voor de wijziging in zijn opstelling, hetgeen in de rede had gelegen juist omdat hij in eerste aanleg zoveel gewicht toekende aan de schending van de hoorverplichting. Dat de heffingsambtenaar inmiddels opnieuw uitspraak op bezwaar heeft gedaan, doet aan het voorgaande niet af. Het hof oordeelt dat de werking van de rechtbankuitspraak lopende het hoger beroep is opgeschort zodat het rechtens niet toegestaan was dat de heffingsambtenaar opnieuw uitspraak op bezwaar heeft gedaan. Het hof stemt in met de door de rechtbank berekende proceskostenvergoeding en verklaart het hoger beroep van X ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Gemeentewet 225

Algemene wet bestuursrecht 8:75

Algemene wet bestuursrecht 7:2