Belanghebbende, X, tekent met succes bezwaar aan tegen de WOZ-beschikking. X maakt gebruik van de diensten van WOZ-consultants die werkt op basis van no-cure-no-pay. Tegen de toegekende proceskostenvergoeding voor de kosten in de bezwaarfase gaat X daarna met succes in beroep. De rechtbank stelt de vergoeding voor taxatietechnische werkzaamheden niet op € 40 per uur vast, maar op € 60 per uur. De door X gevorderde vergoeding naar het maximale tarief van € 81,23 wijst de rechtbank van de hand omdat de taxatiewerkzaamheden niet zodanig van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn dat dit de toekenning van het maximumtarief rechtvaardigt. Belanghebbende gaat in hoger beroep en de heffingsambtenaar in incidenteel hoger beroep.

Hof Amsterdam oordeelt dat X ontvankelijk is in zijn hoger beroep. Het bestreden besluit is wegens een aan het bestuursorgaan te verwijten onrechtmatigheid herroepen. Het is redelijk de kosten voor het inroepen van rechtshulp/een deskundige te maken en X heeft door het inschakelen van zijn gemachtigde kosten gemaakt op grond van de overeenkomst tussen hem en de gemachtigde. Er is geen reden om verwevenheid tussen de taxateur en de gemachtigde aan te nemen als gevolg waarvan de kosten van het taxatierapport niet voor vergoeding in aanmerking komen. Het hof overweegt dat de werkzaamheden van de taxateur van dien aard zijn dat een vergoeding tot een bedrag van € 50 per uur toegekend kan worden, waarbij het uurtarief wordt vermeerderd met 19% omzetbelasting. Belanghebbendes hoger beroep is ongegrond en het door de heffingsambtenaar ingestelde incidentele beroep is gegrond voorzover het betrekking heeft op de vergoeding van de taxatiekosten.

[Bron Uitspraak]