Het besluit fiscaal bestuursrecht van 9 mei 2017, nr. 2017–1209 (V-N 2017/27.3) is gewijzigd. De wijziging betreft een verbod op het opnemen van een geheimhoudingsbepaling in een vaststellingsovereenkomst.

Het besluit bestuursrecht toeslagen van 11 oktober 2018, nr. 2018-172446 (V-N 2018/57.17) is gewijzigd. De wijziging betreft een verbod op het opnemen van een geheimhoudingsverplichting in een vaststellingsovereenkomst tussen de Belastingdienst/Toeslagen en een belanghebbende.

Naar aanleiding van een WOB-verzoek inzake het Nederlands fiscaal vestigingsklimaat is opnieuw een groot aantal documenten beschikbaar gesteld. Dit is het derde en laatste deelbesluit (onderdeel 2) op dit verzoek.

Hof Amsterdam hecht geen geloof aan de stukken waaruit zou blijken dat al in december 2015 (IB-aanslag 2014) en december 2016 (IB-aanslag 2015) beroep bij de rechtbank is ingesteld.

Hof Den Haag oordeelt in hoger beroep dat een storting in 2010 van € 100.000 niet alleen het vermoeden rechtvaardigt dat er in 2003 en 2004 ook al een aanzienlijk vermogen in het buitenland was gestald.

Hof Amsterdam oordeelt in hoger beroep dat ten tijde van het instellen van het beroep geen bezwaar liep waarop de heffingsambtenaar had moeten beslissen.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met de vernietigde informatiebeschikking. De noodzaak tot het instellen van beroep vloeide namelijk uitsluitend voort uit de handelwijze van X.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de verhuur van de staanplaatsen plaatsvindt in het kader van het eigen bedrijfsproces van de vennootschappen dat is gericht op de exploitatie van onroerende zaken. De bijkomende diensten zijn ondergeschikt aan die verhuur.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat in de jaren 2016 t/m 2020 geen precariobelasting kan worden opgelegd voor nutsnetwerken gelegen in de voormalige gemeente Ferwerderadiel, omdat de verordeningen voor die jaren niet onder het overgangsrecht vallen.

Hof Amsterdam oordeelt dat de Rechtbank Amsterdam ten onrechte geen proceskostenvergoeding heeft toegekend in verband met het verschijnen van X' gemachtigde ter zitting.

Hof Den Haag oordeelt dat de heffingsambtenaar met de matrix, de grondstaffel en zijn toelichting aannemelijk heeft gemaakt dat bij de waardering van de woning voldoende rekening is gehouden met de verschillen tussen de vergelijkingsobjecten en de woning, en dat de waarde van de woning niet te hoog is vastgesteld.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat aan X terecht aanslagen watersysteemheffing en zuiveringsheffing zijn opgelegd. De stelling van X dat hij op grond van andere regelingen niet verantwoordelijk is voor het voldoen van de heffingen tast de rechtmatigheid van de aanslagen niet aan. 

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de naheffingsaanslag parkeerbelasting terecht is opgelegd omdat een maximale aanmeldduur niet gelijkstaat aan een maximale parkeerduur.

Hof ’s-Hertogenbosch verwerpt het beroep van X op het gezag van gewijsde, omdat elke belastingaanslag op zichzelf moet worden beschouwd.

De Tweede Kamer heeft op 23 april 2024 ingestemd met het wetsvoorstel Wijziging van de Waterschapswet, de Waterwet en de Awb in verband met het versterken van de toepassing van het profijtbeginsel bij de watersysteemheffing, het geven van ruimte aan nieuwe ontwikkelingen en het oplossen van enkele knelpunten (36412). De Kamer nam twee amendementen en vier moties aan.

Hof Arnhem-Leeuwarden onderschrijft het oordeel van Rechtbank Noord-Nederland dat de gemeente Midden-Groningen bij de afvalstoffenheffing en rioolheffing de opbrengstlimiet niet heeft overschreden. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Wie meer profijt heeft van het werk van de waterschappen, moet meer waterschapsbelasting gaan betalen. Een meerderheid van de Tweede Kamer reageerde donderdag positief op een wetsvoorstel dat dit 'profijtbeginsel' beter moet vastleggen.

Hof Amsterdam oordeelt dat de naheffingsaanslag parkeerbelasting terecht is herroepen, maar dat geen sprake is van een aan de heffingsambtenaar te wijten onrechtmatigheid die kostenvergoeding rechtvaardigt.