De Belastingdienst vordert in dit kort geding een bevel om informatie aan hem te verstrekken op straffe van een dwangsom. Deze vordering is gebaseerd op art. 47 AWR. De civiele kamer van Hof Den Haag stelt vast dat eisers tot cassatie tot dan toe niet aan deze informatieplicht hebben voldaan. Het heeft de toewijzing van de vordering van de Belastingdienst door de voorzieningenrechter daarom bekrachtigd.

Advocaat-generaal Snijders adviseert de Hoge Raad om het cassatieberoep van eisers af te wijzen dat is gericht tegen een kortgedingvordering van de Belastingdienst tot het verstrekken van informatie. Eisers stellen tevergeefs dat het hof niet naar behoren heeft onderzocht of de door de Belastingdienst verlangde informatie wel bestaat en of zij daarover wel (kunnen) beschikken. De klacht berust volgens de A-G op een onjuiste lezing van het oordeel van het hof en kan daarom niet tot cassatie leiden. Het hof heeft volgens de A-G helemaal niet miskend dat de door de Belastingdienst gevraagde informatie moet bestaan en dat eisers daarover beschikken dan wel redelijkerwijs kunnen beschikken. Het oordeel van het hof berust onmiskenbaar daarop dat eisers ontoereikend verweer hebben gevoerd op dit punt. De Belastingdienst heeft zijn informatievordering voldoende gemotiveerd en onderbouwd en eisers hebben in reactie daarop vrijwel geen informatie verstrekt of anderszins uitleg gegeven. Het hof mocht er vooralsnog vanuit gaan dat de gevorderde gegevens (goeddeels) bestaan en dat eisers daarover kunnen beschikken. Het hof heeft eisers derhalve ook niet veroordeeld tot het leveren van een prestatie waaraan zij onmogelijk kunnen voldoen. Die onmogelijkheid kan overigens alsnog aan de orde komen in een executiegeschil na de fase van het kort geding. De A-G adviseert de Hoge Raad het cassatieberoep van eisers met toepassing van art. 81 RO ongegrond te verklaren.

Lees ook de thema's Informatieverplichting en Informatiebeschikking: stand van zaken.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet inzake rijksbelastingen 47