Inkomensondersteunende regelingen, zoals toeslagen, zijn vormgegeven vanuit het draagkrachtprincipe. Uitgangspunt hierbij is dat alleenstaanden in de regel hogere kosten moeten maken om in het levensonderhoud te voorzien. Zij hebben daardoor meer recht op inkomensondersteuning. Door samen te gaan wonen kunnen alleenstaanden kosten delen. Het voordeel van kosten delen bestaat niet alleen uit de huurlasten, zoals veronderstelt in het artikel, maar ook uit andere uitgaven, zoals gas, water, licht, voeding, vervoer etc.
De staatssecretaris geeft voorbeelden waaruit blijkt dat op basis van berekeningen van het CBS het besteedbaar inkomen per persoon, in tegenstelling tot de voorbeelden in genoemd artikel, bij samenwonen veel minder achteruitgaat. Het uitgangspunt bij inkomensafhankelijke regelingen blijft dat alleenstaanden in de regel hogere kosten zullen maken om in het levensonderhoud te voorzien en daardoor meer recht hebben op inkomensondersteuning.
Daarnaast wordt nog opgemerkt dat de kostendelersnorm is bedoeld om stapeling van bijstandsuitkeringen op één woonadres tegen te gaan. Een stapeling van uitkeringen op één woonadres vergroot de armoedeval die ontstaat als een van de uitkeringsgerechtigde aan het werk gaat en vermindert de urgentie om uit te stromen naar werk. In het nieuwe coalitieakkoord staat dat de kostendelersnorm gewijzigd wordt zodat inwonende jongvolwassenen tot 27 jaar niet langer meetellen als kostendeler voor de uitkering van huisgenoten.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Belastingrecht algemeen, Toeslagen en zorgverzekeringswet
Regelgevende instantie: Ministerie van Financiën
Editie: 26 januari