X is eigenaar van een onroerende zaak bestaande uit een grondoppervlak en een wateroppervlak met op het grondoppervlak een woning met inpandige garage. Een gedeelte van het grondoppervlak is onderdeel van een dijk waarop de zogeheten Keur van het hoogheemraadschap van toepassing is. Deze Keur bevat geboden en verboden die betrekking hebben op oppervlaktelichamen, waterkeringen en grondwater. In geschil is de WOZ-waarde 2012 van de onroerende zaak. Het geschil spitst zich toe op de vraag welk gedeelte van de grond valt onder de WOZ-uitzondering voor waterverdedigings- en waterbeheersingswerken.

De Hoge Raad oordeelt dat alleen de ondergrond van een woning is uitgesloten van het toepassingsbereik van de WOZ-uitzondering voor waterverdedigings- en waterbeheersingswerken. De omliggende grond, zoals in dit geval de tuin en (een deel van) de oprijweg, zijn weliswaar ‘dienstbaar' aan de woning maar ‘dienen' niet tot woning, zodat deze omliggende grond op grond van de tekst van de wet onder de WOZ-uitzondering valt, uiteraard indien en voor zover deze grond wordt beheerd door een orgaan, instelling of dienst van een publiekrechtelijk rechtspersoon. Onderdelen van een onroerende zaak die niet tot het waterverdedigingswerk behoren, vallen buiten de uitzondering. Het hofoordeel over de volgens X waardedrukkende werking van de zogeheten Keur, geeft volgens de Hoge Raad geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op juistheid worden getoetst. De Hoge Raad verwerpt ook het middel van X, gericht tegen het niet toekennen van een integrale proceskostenvergoeding door het hof.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Uitvoeringsregeling uitgezonderde objecten Wet waardering onroerende zaken 2-1-f