Belanghebbende, X, werkt in loondienst voor het Luxemburgse E SA. Hij is werkzaam in het internationale vervoer over de Europese binnenwateren (Rijnoeverstaten). Het binnenschip waarop X zijn werkzaamheden verricht, is eigendom van het Nederlandse H. In zijn IB-aangifte 2013 claimt X vrijstelling voor de PVV, omdat de bevoegde sociale zekerheidsautoriteit in Luxemburg in 2011 een E 106-verklaring heeft afgegeven voor de periode januari - april 2010. De Svb geeft een A1-verklaring af. Hierin wordt de Nederlandse sociale zekerheidswetgeving van toepassing verklaard over de periode 1 mei 2011 tot en met 31 december 2012. Voor 2013 is noch een E 101-verklaring, noch een A1-verklaring afgegeven. In geschil is of X in 2013 in Nederland sociaal verzekerd en premieplichtig is en als dat het geval is, of hij dan recht heeft op aftrek van de Luxemburgse sociale verzekeringsbijdragen (cotisations sociales). Hof Den Haag oordeelt dat X, op grond van de Rijnvarendenovereenkomt verzekerings- en premieplichtig is in Nederland. Verder is Nederland volgens het hof niet verantwoordelijk voor ongedaanmaking van eventuele dubbele premieheffing. X gaat in cassatie.

Advocaat-generaal Wattel concludeert dat de inspecteur bij het ontbreken van een A1-verklaring wel degelijk zelfstandig de premieplicht kan beoordelen en premie kan heffen. De A-G merkt daarbij nog op dat een A1-verklaring slechts declaratoir is. Over de regularisatieprocedure merkt de A-G op dat de uitkomst daarvan ook zou zijn dat Nederland bevoegd is, en dat Luxemburg dat nooit heeft bestreden. Ten aanzien van de dubbele premieheffing geldt dat dit het gevolg is van onjuist handelen van X, zijn werkgever en de Luxemburgse autoriteiten. Nederland is daar niet voor verantwoordelijk, zodat geen recht bestaat op premieverrekening. De A-G adviseert de Hoge Raad om het cassatieberoep ongegrond te verklaren.

[Bron Uitspraak]