Aan belanghebbende, X, is met dagtekening 11 april 2015 een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd. De gemachtigde van X faxt op 24 mei 2015 een bezwaarschrift tegen deze naheffingsaanslag naar een willekeurig faxnummer van de gemeente. X stelt de gemeente op 31 december 2015 in gebreke voor het niet tijdig beslissen op bezwaar tegen de naheffingsaanslag. De gemeente geeft aan nooit een bezwaar van X te hebben ontvangen. De gemachtigde stuurt de gemeente vervolgens een afschrift van het faxbericht dat hij op 24 mei 2015 heeft verstuurd. Volgens de heffingsambtenaar is het gebruikte faxnummer niet bij de gemeente in gebruik en staat het ook niet vermeld op het aanslagbiljet of het duplicaat daarvan. Het bezwaar wordt niet-ontvankelijk verklaard. Volgens het hof is sprake van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in art. 6:15 lid 3 Awb. Dan geldt niet als tijdstip van indiening van het bezwaarschrift het tijdstip van ontvangst door het onbevoegde bestuursorgaan. Het bezwaar is daarom terecht niet-ontvankelijk verklaard. X komt in cassatie.
Volgens de Hoge Raad geeft het oordeel van het hof dat sprake is van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in art. 6:15, lid 3, Awb geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Dat oordeel is gebaseerd op het feit dat het voor X op het moment van het indienen van het bezwaarschrift duidelijk moest zijn dat het bezwaar werd ingediend bij een verkeerde instantie. Ook heeft X geen aanvaardbare verklaring gegeven voor het ongebruikt laten van het adres dat is vermeld in de rechtsmiddelverwijzing op de naheffingsaanslag. Het cassatieberoep is ongegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 6:7
Algemene wet bestuursrecht 6:15
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Belastingen van lagere overheden
Instantie: Hoge Raad
Editie: 15 juli