Hof Den Haag oordeelt dat de recreatiewoning in 2015 en 2016 niet als hoofdverblijf ter beschikking staat. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

De Hoge Raad oordeelt dat dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van het hof-arrest (zie art. 81 lid 1 Wet RO).

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X en de parttimers door de arbeidsovereenkomsten met een minimum aantal gegarandeerde arbeidsuren verplichtingen over en weer zijn aangegaan voor een vaste arbeidsduur. Voor deze oudere en arbeidsgehandicapte parttimers is jarenlang te hoge premiekortingen geclaimd.

Rechtbank Noord-Nederland stelt vast dat een tweede verzoek om een verliesverrekeningsbeschikking af te geven terecht is aangemerkt als een bezwaar tegen de afwijzing een dwangsom toe te kennen bij het eerste verzoek. Omdat dat tweede verzoek niet-verschoonbaar buiten de bezwaartermijn is ingediend, is de niet-ontvankelijkverklaring terecht.

Het als belast verzamelinkomen aanmerken van een verhoging van de arbeidsongeschiktheidsuitkering leidt tot een individuele en buitensporige last, omdat daardoor allerlei financiële tegemoetkomingen verminderen. Het hof laat de verhoging onbelast.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur een belangrijke controlemogelijkheid van de omzetverantwoording is ontnomen door het ontbreken van nagenoeg alle detailgegevens.

De Hoge Raad oordeelt dat het onbegrijpelijk is dat de rechtbank in verzet oordeelt dat zij geen aanleiding ziet om het beroep mede te beschouwen als een beroep tegen het uitblijven van een beslissing op de verzoeken om ambtshalve vermindering van de aanslagen 2016.

De Hoge Raad geeft uitleg over het begrip ‘nieuwe jurisprudentie’ in het kader van verzoeken om ambtshalve vermindering. Een redelijke uitleg van de regels over nieuwe jurisprudentie brengt mee dat de inspecteur niet kan weigeren een aanslag ambtshalve te verminderen indien hij bij het opleggen van die aanslag is uitgegaan van een rechtsopvatting waarvan hij redelijkerwijs niet mocht menen dat die juist was.

De Hoge Raad oordeelt dat de omstandigheid dat de CO₂-uitstoot van gelijksoortige binnenlandse en buitenlandse auto’s door de restantvoorraadregeling afwijkt, leidt alleen dan niet tot strijd met art. 110 VWEU, indien de voor de buitenlandse auto te heffen BPM wordt berekend naar de CO₂-uitstoot die is vastgesteld volgens de methode die voor de belastingplichtige het meest voordelig is.

De Hoge Raad wijst het wrakingsverzoek af, omdat hetgeen daarin aangedragen niet de daaruit door X getrokken conclusie rechtvaardigt dat de betrokken raadsheren vooringenomen zijn en evenmin dat daarvoor een objectief gerechtvaardigde vrees bestaat.

Hof Amsterdam oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat de inbrengwaarde van het bedrijfspand hoger is dan € 1,5 mln. Er is dan ook geen reden om de beginbalans van de TBS te corrigeren op grond van de foutenleer in het jaar 2015.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant stelt vast dat de definitieve aanslag IB/PVV geautomatiseerd is opgelegd zonder de reactie van X op het informatieverzoek af te wachten. Dit is volgens de rechtbank een kenbare fout die hersteld kan worden met een navordering als daardoor te weinig belasting is geheven.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat het in rekening brengen van belastingrente niet in strijd is met art. 1 EP EVRM. De inspecteur berekent de in rekening gebrachte belastingrente namelijk overeenkomstig de geldende wet- en regelgeving.

Hof ’s-Hertogenbosch verwerpt het beroep van X op het gezag van gewijsde, omdat elke belastingaanslag op zichzelf moet worden beschouwd.