Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt in hoger beroep dat de systematiek van de Awb geen mogelijkheid biedt om na het doorlopen van de eerdere procedures opnieuw bezwaar aan te tekenen tegen dezelfde aanslag IB/PVV. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Den Haag oordeelt dat de recreatiewoning in 2015 en 2016 niet als hoofdverblijf ter beschikking staat. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

De Hoge Raad oordeelt dat dat de klachten van X niet kunnen leiden tot vernietiging van het hof-arrest (zie art. 81 lid 1 Wet RO).

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X en de parttimers door de arbeidsovereenkomsten met een minimum aantal gegarandeerde arbeidsuren verplichtingen over en weer zijn aangegaan voor een vaste arbeidsduur. Voor deze oudere en arbeidsgehandicapte parttimers is jarenlang te hoge premiekortingen geclaimd.

Het als belast verzamelinkomen aanmerken van een verhoging van de arbeidsongeschiktheidsuitkering leidt tot een individuele en buitensporige last, omdat daardoor allerlei financiële tegemoetkomingen verminderen. Het hof laat de verhoging onbelast.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur een belangrijke controlemogelijkheid van de omzetverantwoording is ontnomen door het ontbreken van nagenoeg alle detailgegevens.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.