Belanghebbende, X, is eigenaar van een pand in de gemeente Nijmegen dat is aangesloten op de gemeentelijke riolering. In geschil is de aanslag rioolheffing over het jaar 2011 die de gemeente aan X heeft opgelegd.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat de begrotingssystematiek die de gemeente Nijmegen vanaf 2010 hanteert voor de rioolheffing niet leidt tot overschrijding van de opbrengstlimiet voor het jaar 2011.

De rechtbank stelt voorop dat de nieuwe begrotingssystematiek niet één op één vergelijkbaar is met die in 2006 (schommelfonds), waarover de Hoge Raad eerder heeft beslist (HR 16 januari 2015, nr. 13/04173, V-N 2015/6.27). De geïntegreerde voorziening in het GRP 2010-2016 bevat een aantal elementen, te weten een negatieve balanspositie, jaarlijkse rente hierover en investeringen. Het oude Schommelfonds wordt in tien jaar afgebouwd. In het GRP is een berekening van de jaarlijkse last gemaakt, berekend als gemiddelde over twintig jaren. Deze berekening is voor 2011 met recente gegevens (waaronder een lagere rente) geactualiseerd. De kapitaallasten in het overzicht Rioleringskosten op basis van de primitieve begroting worden vanuit de geïntegreerde voorziening gedekt. Na een verdere rekenexercitie is vanuit de geïntegreerde voorziening per saldo sprake van een negatieve last ter zake voor een bedrag van € 1.855.278. De gekozen werkwijze is naar het oordeel van de rechtbank toegestaan. Het toewerken naar een ideaalcomplex was ook in het onderhavige jaar al mogelijk. Verder oordeelt de rechtbank dat de gemeente de kosten van straatreiniging en subsidie voor groene daken terecht en niet tot te hoge bedragen heeft gerekend tot de lasten ter zake. De wijze van verwerking van uitgestelde investeringen is evenzeer toegestaan. Aannemelijk is dat een eventueel overschot ten opzichte van de begroting terugvloeit naar de rioleringsbegroting. De rechtbank verklaart het beroep van X ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Gemeentewet 228a