Belanghebbende, de heer X, heeft de Nederlandse nationaliteit en woont in 2003 in Nederland. X werkt dat jaar in loondienst op een binnenvaartschip. De eigenaar van het schip is de heer D, die ook in Nederland woont. X staat echter op de loonlijst van B sa, die in Luxemburg is gevestigd. In geschil is of X verzekerd is voor de Nederlandse volksverzekeringen en uit dien hoofde premieplichtig is in Nederland, wat X bestrijdt.. X stelt dat B sa het schip exploiteert. De inspecteur beroept zich op het Rijnvarendenverdrag. Volgens de inspecteur is de Nederlandse wetgeving van toepassing, aangezien D de exploitant van het schip is. Rechtbank Haarlem oordeelt dat de inspecteur de uitspraak op bezwaar onvoldoende zorgvuldig heeft voorbereid. Volgt terugwijzing naar de inspecteur. Deze gaat echter in hoger beroep.

Hof Amsterdam oordeelt dat de inspecteur de in redelijkheid van hem te vergen onderzoeksinspanning heeft verricht en dat dus niet gezegd kan worden dat hij de uitspraak op bezwaar onzorgvuldig heeft voorbereid. Deze is namelijk gebaseerd op door de inspecteur vastgestelde feiten waarvan hij in redelijkheid kon menen dat die de uitspraak konden dragen. Doende wat de rechtbank had moeten doen, wordt het geschil vervolgens beslecht. De inspecteur heeft als nader bewijs de IB-aangifte van D over 2005 overgelegd. De stukken over 2003 bevinden zich inmiddels niet meer in het archief van de Belastingdienst omdat ze daar na zeven jaar uit zijn verwijderd. Volgens de inspecteur zouden de jaarstukken over 2003 soortgelijk zijn als die over 2005 omdat de jaarstukken van D al jaren door dezelfde boekhouder worden opgesteld. De stukken over 2005 rechtvaardigen mede het bewijsvermoeden dat het schip behoorde tot de in Nederland gevestigde onderneming van D. X weerlegt dit vermoeden vervolgens onvoldoende. Het hoger beroep van de inspecteur is gegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet financiering sociale verzekeringen 6