De heer X heeft een belastingadvieskantoor. De Belastingdienst ontzegt X bij beschikking het recht om op te treden als gemachtigde voor de duur van vijf jaar (art. 2:2 Awb). De weigering geldt alleen voor hem persoonlijk. Volgens Rechtbank Gelderland heeft de Belastingdienst de weigering terecht gebaseerd op twee strafrechtelijke veroordelingen wegens het opzettelijk indienen van valse aangiften en het medeplegen van valsheid in geschrift (zie Hof 's-Hertogenbosch 13 oktober 2009, nr. 20-004409-07, ECLI:NL:GHSHE:2009:BJ9997 en Hof Arnhem-Leeuwarden 27 mei 2014, nr. 21-000885-09, ECLI:NL:GHARL:2014:4206). X stelt in hoger beroep dat de Belastingdienst al jaren een hetze tegen hem en zijn kantoor voert. Verder heeft de rechtbank zich ten onrechte gebaseerd op de veroordelingen, zonder aandacht te besteden aan de feiten en omstandigheden die daaraan ten grondslag liggen.
De Raad van State afdeling Bestuursrechtspraak oordeelt dat het gedrag van X als gemachtigde in fiscale zaken blijk geeft van ernstig disfunctioneren, waardoor bij de Belastingdienst het vertrouwen in een professionele relatie terecht is komen te ontvallen. De twee inmiddels onherroepelijke strafrechtelijke veroordelingen vormen hiertoe voldoende grond, dit gezien de ernst van de bewezen verklaarde feiten en de gerede kans dat zich in de toekomst vergelijkbare problemen zullen voordoen. De strafbare feiten zijn namelijk delicten op fiscaal terrein en houden direct verband met zijn werkzaamheden als belastingadviseur. Gelet op de urgentie van de belangen die art. 2:2 lid 1 Awb bedoelt te beschermen, is het ook niet noodzakelijk dat de strafrechtelijke veroordelingen al onherroepelijk zijn. Er is voorts geen sprake van een hetze tegen X. Het beroep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 2.2
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting
Instantie: Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State
Editie: 24 oktober