Belanghebbende, X bv, is een leasemaatschappij. Zij heeft in 2007 tot en met 2011 auto's aan Y bv geleased. Aangezien Y bv de facturen niet betaalt, besluit X bv in april 2009 bv om geen nieuwe facturen meer uit te reiken. De hierop betrekking hebbende btw is door X bv niet op aangifte voldaan. Y bv en haar dochter gaan in april 2011 failliet. X bv reikt in mei 2011 op verzoek van de curator alsnog de oude facturen uit. De hierop vermelde omzetbelasting is op aangifte voldaan. Haar totale vordering van € 455.633 (inclusief € 66.666 btw) is vervolgens bij de curator ingediend. In januari 2014 bericht de curator dat X bv geen enkele uitkering zal krijgen. X bv dient daarom in februari 2014 een btw-teruggaafverzoek in bij de inspecteur. In geschil is of dit verzoek tijdig is ingediend en of de teruggaaf terecht (ambtshalve) is geweigerd. Volgens Rechtbank Den Haag is het verzoek om teruggaaf ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard, maar slaagt X bv niet in de bewijslast dat de vergoeding niet door Y bv is betaald. X bv gaat in hoger beroep.
Hof Den Haag oordeelt dat het teruggaafverzoek niet te laat is ingediend, aangezien X bv pas in januari 2014 door de curator werd geïnformeerd over het feit dat de beschikbare baten in de boedel ontoereikend waren. X bv maakt het bestaan van de vorderingen jegens Y bv voorts alleszins aannemelijk. Niets wijst namelijk in een andere richting. Uit al wat X bv daartoe - ook met veel stukken - heeft aangevoerd, is in ruim voldoende mate af te leiden dat de vorderingen zien op jegens Y bv verrichte prestaties en dat deze niet zijn betaald. Het beroep van X bv is gegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de omzetbelasting 1968 37
Wet op de omzetbelasting 1968 29