Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de leningen niet voldoen aan de vereisten die gelden voor een eigenwoningschuld. De looptijd van de leningen is langer dan 360 maanden en ook wordt niet voldaan aan de aflossingseis op het toetsmoment van het eerste jaar.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant beoordeelt de grondslag van een informatiebeschikking. Vanwege onduidelijkheid rond gevraagde inlichtingen vernietigt de rechtbank de beschikking.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X een aangifteverzuim heeft begaan. Een tijdens het aangiftejaar gedaan verzoek om een voorlopige aanslag maakt dat niet anders.

Hof Amsterdam oordeelt dat X zijn gestelde onzekerheid in de bezwaarfase niet aannemelijk maakt. Zijn eerste verzoek was namelijk geheel gehonoreerd en het onderhavige verzoek is door de inspecteur wegens termijnoverschrijding afgewezen.

Hof Amsterdam oordeelt dat de kosten voor vermeend geleden schade niet in aftrek gebracht kunnen worden op de winst van een onderneming.

Rechtbank Zeeland-West Brabant oordeelt dat ook bij een auto die zijn eerste toelating in Duitsland heeft gehad, de Nederlandse cataloguswaarde van toepassing is. De auto bevindt zich in Nederland en moet in Nederland worden bijgeteld. Er is dan ook geen sprake van een grensoverschrijdende situatie.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.