Belanghebbende, X, is een stichting die een hofje met 40 hofjeswoningen beheert. Doel van X is om gratis of zo goedkoop mogelijk de woningen voor bewoning ter beschikking te stellen aan minder draagkrachtige alleenstaande vrouwen. In geschil is of X belastingplichtig is voor de verhuurderheffing. X meent dat dit niet het geval is. Zij stelt dat er geen sprake is van huurwoningen in de zin van art. 2 Wvh omdat geen sprake is van huur in de zin van art. 7:201 BW, nu de maandelijkse betalingen niet kunnen gelden als rechtstreekse tegenprestatie voor het in gebruik verstrekken van een woning.
De Hoge Raad oordeelt dat ook woningen die op charitatieve wijze ter beschikking worden gesteld aan bewoners vallen binnen het bereik van de verhuurderheffing. De lage maandelijkse bijdrage die de bewoonsters in dit geval aan X betalen vormen een ‘tegenprestatie' als bedoeld in art. 7:201 BW, zodat sprake is van huur als bedoeld in deze bepaling en de woningen dus kwalificeren als ‘voor de verhuur bestemde woningen'. Dat X een veelvoud aan kosten maakt voor de instandhouding en de exploitatie van de woningen, doet aan het voorgaande niet af. Dat geldt ook voor de omstandigheid dat X bij het vaststellen van de maandelijkse bijdrage rekening heeft gehouden met de inkomens- en vermogenspositie van degenen die zij als bewoonsters wilde accepteren; het rechtstreekse verband tussen de betalingsverplichting en het ter beschikking stellen van de woning wordt daardoor immers niet doorbroken. Ook de omstandigheid dat X geen gebruik maakt van haar wettelijke mogelijkheden tot periodieke verhoging van de maandelijkse bijdragen brengt niet mee dat die bijdragen het karakter van tegenprestatie (zijn gaan) ontberen.
Wetsartikelen: