Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de heffingsambtenaar de WOZ-waarde aannemelijk maakt op basis van de geïndexeerde koopsom van de woning. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

Hof Amsterdam oordeelt dat het bezwaar terecht niet-ontvankelijk is verklaard wegens termijnoverschrijding. Dat belanghebbende in een doorlopende discussie is verwikkeld omtrent de WOZ-waarde maakt niet dat er geen bezwaartermijn geldt. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

A-G Niessen is van mening dat de tekst “c.q. € 1.000 inkomen” geen juridische betekenis heeft. Het is slechts een vuistregel: loopt de navorderende inspecteur tegen posten aan die het inkomen met € 1000 of meer verhogen, dan is er een grote kans dat de belastinggrens van € 450 wordt overschreden.

Rechtbank Rotterdam oordeelt dat juist van X gezien zijn opleiding en zijn bv met een belastingadviespraktijk, verwacht mag worden dat hij zich niet schuldig maakt aan belastingfraude.

Rechtbank Noord-Nederland beslist dat parkeren bij een attractiepark een zelfstandige prestatie is. Hiervoor geldt het algemene BTW-tarief. Bezoekers komen niet uitsluitend per auto, met name vanwege het naastgelegen vakantiepark. Voor bezoekers houdt het parkeren ook geen verband met het verblijf in het attractiepark.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.