De Hoge Raad stelt vast dat de rente bij een winningsbedrijf alleen dan aftrekbaar is als de geldlening is aangegaan ter financiering van bezittingen die worden gebruikt in het winningsbedrijf. In het geval van X bv is daar sprake van nu de geldlening slechts diende ter financiering van de verwerving van een deelneming waarin uitsluitend een winningsbedrijf wordt gedreven.

De Hoge Raad oordeelt dat niet meer in geschil is dat X recht heeft op vergoeding van de bezwaarkosten van € 254. Daarnaast krijgt X een proceskostenvergoeding van € 2048 voor de cassatieprocedure en € 768 voor het geding bij de rechtbank.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat het stuk van 11 maart 2016 moet worden aangemerkt als de uitspraak op bezwaar. De rechtbank verwijst daarbij naar de inhoud van dit stuk. Daaruit kan worden afgeleid dat deze brief de uitspraak op bezwaar is. Bij een controle constateert de inspecteur dat belanghebbende, X, heeft verzuimd om de integratieheffing aan te geven in verband met de bouw van een appartement. Hij legt daarom een btw-naheffingsaanslag van € 196.415 op aan X. Nadat de Hoge Raad eind 2013 oordeelt dat de integratieheffing niet in strijd is met het EU-recht, brengt de inspecteur D, de gemachtigde van X, op 20 oktober 2015 op de hoogte van de voorgenomen uitspraak op bezwaar. De uitspraak wordt vervolgens vervat in een stuk van 11 maart 2016, waarbij wordt verwezen naar de brief van 20 oktober 2015. A, de nieuwe gemachtigde van X, komt vervolgens op 24 maart 2017 in beroep. Rechtbank Gelderland verklaart het beroep van X niet-ontvankelijk. Volgens de rechtbank moet het stuk van 11 maart 2016 worden aangemerkt als de uitspraak op het bezwaar. Dit kan volgens de rechtbank uit de inhoud van dit stuk worden afgeleid. Het ontbreken van een handtekening acht de rechtbank daarbij niet van belang. Verder stelt de rechtbank vast dat de uitspraak is verzonden naar D. Hierbij acht de rechtbank het door de inspecteur overgelegde postrapport van belang, en de schermprints waaruit blijkt dat D de gemachtigde van X was op dat moment. Dat op deze uitspraak op bezwaar niet staat aan wie het is verzonden, acht de rechtbank niet van belang, omdat geen reden is te twijfelen aan de verzending naar D. Het systeem van de Belastingdienst is zo ingericht dat de uitspraak automatisch wordt verzonden naar de gemachtigde die in het systeem staat. De uitspraak is dan ook rechtsgeldig bekend gemaakt. Er is geen sprake van een verschoonbare termijnoverschrijding, noch is van belang dat op de uitspraak een onvolledige rechtsmiddelenclausule staat vermeld, aangezien D een professionele gemachtigde is.

De geheimhoudingskamer van Hof Amsterdam oordeelt in een tussenuitspraak dat geheimhouding van de stukken van de bijeenkomsten georganiseerd in het kader van de multilaterale controle gerechtvaardigd is.

De Hoge Raad oordeelt dat het hof ondanks de lagere werkelijke bouwkosten niet nader hoefde te motiveren waarom de gemeenteregelgever de haar toekomende beoordelingsvrijheid niet heeft overschreden door de heffing van leges uitsluitend aan de normbedragen van de Tarieventabel te verbinden.

Hof Amsterdam oordeelt dat de toren voor de Wet WOZ als één object moet worden aangemerkt. Het Hof stelt daarbij voorop dat de objectafbakening moet plaatsvinden naar de situatie op 1 januari 2014 en draagt de heffingsambtenaar op om een nieuwe WOZ-beschikking te nemen voor de toren.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat de heer X niet de vereiste IB-aangiften heeft gedaan omdat de werkelijk verschuldigde belasting absoluut en relatief aanzienlijk meer is dan die volgens de aangiften en dat X zich daarvan bewust moet zijn geweest.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de in 2021 geconstateerde PFAS-verontreiniging reden is de WOZ-waarde 2021 van de woning van X te verlagen.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de meerdere tuinbouwlocaties van de drie afnemers van X BV geen samenstellen vormen in de zin van de Wet WOZ.

Rechtbank Midden-Nederland verlaagt voor twee van de vier belastingjaren de WOZ-waarden van de horecapanden van X.

Hof Den Haag oordeelt dat het logeerhuis van Stichting X in hoofdzaak als woning kwalificeert volgens art. 220a Gemeentewet, waardoor de aanslagen OZB voor niet-woningen onterecht zijn opgelegd.

Hof ’s-Hertogenbosch volgt het oordeel van Rechtbank Oost-Brabant over de afbakening en de adressering van het object van X. De rechtbank oordeelde terecht dat de grieven over de objectafbakening niet thuishoren in de procedure tegen de aanslag watersysteemheffing.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de heffingsambtenaar de onroerende zaak van X ten onrechte als niet-woning heeft aangemerkt. Hierdoor is de aanslag OZB onjuist berekend.