Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt in hoger beroep dat er wettelijk gezien geen mogelijkheid tot tegenbewijs is. Hoeveel gebruik is gemaakt van de weg is dus niet van belang.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de inspecteur onzorgvuldig heeft gehandeld en de proceskosten voor de bezwaarfase integraal moet vergoeden. De rechtbank stelt de vergoeding voor de bezwaarfase vast op € 15.000 en voor de beroepsfase op € 1068.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt in hoger beroep dat de inspecteur zich in de bezwaarfase ten onrechte heeft beroepen op interne compensatie tussen de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen. De aanvankelijk op nihil gestelde premies zijn later dus ten onrechte in de navordering betrokken. De aanslagen worden in zoverre verminderd. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Den Haag oordeelt dat het handelen van de inspecteur bij de aanslagregeling geen reden is om X een schadevergoeding toe kennen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

Huiseigenaren betalen in 2025 gemiddeld 4,8 procent, oftewel 45 euro, meer aan gemeentelijke belastingen en heffingen. Dat blijkt uit een steekproef van Vereniging Eigen Huis naar de woonlasten in 113 gemeenten waarvan de cijfers al bekend zijn.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.