Volgens Hof ’s-Hertogenbosch mag een belanghebbende die een vast aantal uren is overeengekomen, de premiekorting alleen toepassen over de afgesproken uren. Het is daarbij aan de belanghebbende om te bewijzen dat er meer uren zijn afgesproken dan blijkt uit de schriftelijke overeenkomst. Uitsluitend wanneer geen vaste uren zijn afgesproken, mag de premiekorting berekend worden over de daadwerkelijk gewerkte uren. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).
X heeft met een aantal werknemers schriftelijke arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd gesloten voor een beperkt aantal uren per week (bijvoorbeeld zes uur per week). Hierbij is niet vermeld dat dit een minimumaantal uren betreft. De werknemers werken structureel meer. Deze werkwijze vloeit enerzijds voort uit de wens van de werknemers om minimaal een vast aantal uren te hebben en anderzijds uit de wens van de werkgever het risico van leegloop te beperken. Volgens X werken de werknemers zoveel mogelijk volgens een vast patroon overeenkomstig de mondeling afgesproken uren. X past premiekorting toe op basis van de daadwerkelijk gewerkte uren.
Hof ’s-Hertogenbosch (V-N 2021/23.1.3) beslist dat X in de schriftelijke arbeidsovereenkomst een vast aantal uren is overeengekomen en niet bewezen dat een andere gemiddelde arbeidsduur is afgesproken. De omvang van de premiekorting moet bij een vast aantal afgesproken uren op grond van de wet worden berekend op basis van de gemiddelde overeengekomen arbeidsduur. In dit geval heeft X uitsluitend recht op premiekorting over het aantal uren dat is opgenomen in de schriftelijke arbeidsovereenkomst. Voor een premiekorting op basis van het daadwerkelijk (hogere) aantal gewerkte uren is alleen ruimte als geen vast aantal uren is overeengekomen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).
Wetsartikelen:
Wet financiering sociale verzekeringen 50b
Wet financiering sociale verzekeringen 50c