Belanghebbende, X, vraagt een omgevingsvergunning aan voor het terugplaatsen van een dakopbouw op een pand. De heffingsambtenaar verhoogt de door X opgegeven bouwsom en legt een legesaanslag op van € 1580. In bezwaar vermindert de heffingsambtenaar de bouwsom en daarmee ook de leges tot € 1072. Hof Den Haag vernietigt in navolging van Rechtbank Rotterdam de legesaanslag, omdat de verordening vanwege de onredelijke en willekeurige tariefstelling onverbindend is. De Hoge Raad acht de tariefstelling wel toelaatbaar en verwijst de zaak naar Hof Amsterdam voor een oordeel over de grieven waar rechtbank en hof niet aan toe zijn gekomen.
Hof Amsterdam oordeelt dat het plaatsen van een derde verdieping op een pand niet kan worden aangemerkt als ‘het verrichten van gewoon onderhoud’. De activiteit is niet vergunningsvrij en dus moet X leges betalen voor de aanvraag van de omgevingsvergunning. Hieraan doet niet af dat in het (verre) verleden al een derde verdieping op het pand aanwezig was. X heeft niet aannemelijk gemaakt dat een medewerker van de gemeente een toezegging zou hebben gedaan dat voor de werkzaamheden geen leges verschuldigd zijn. Van dubbele heffing is evenmin sprake, nu een eerdere legesaanslag betrekking had op een ander belastbare feit, namelijk de aanvraag omgevingsvergunning voor het verrichten van funderingsherstel. Het hof oordeelt vervolgens dat de heffingsambtenaar de hoogte van de bouwkosten van de aanvraag onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt. De heffingsambtenaar heeft onvoldoende onderbouwing gegeven van de door hem gehanteerde normkosten. Het hof acht echter wel aannemelijk dat de bouwkosten meer dan € 15.400,01 bedragen, zodat heffingsambtenaar wel de juiste tariefklasse heeft gehanteerd en de legesaanslag niet te hoog is vastgesteld. Het hoger beroep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Belastingen van lagere overheden
Instantie: Hof Amsterdam
Editie: 4 februari