Belanghebbende, X, woont in België. Tot en met 31 december 2007 is X in dienstbetrekking werkzaam bij A bv. X is door A bv uitgeleend aan Z nv. De afrekening over 2007 wordt in 2008 uitbetaald. Sinds 1 januari 2008 werkt X voor B bv. Ook door B bv wordt hij aan Z nv uitgeleend. De inspecteur legt een IB/PVV-navorderingsaanslag op aan X. X is echter van mening dat hij niet premieplichtig is in Nederland. Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat, op grond van art. 14 lid 2 onderdeel b sub i EG-Verordening 1408/71, de wetgeving van België van toepassing is. Het hof overweegt daarbij dat X regelmatig een deel van zijn werkzaamheden vanuit huis heeft verricht. Volgens het hof is er dan sprake van ‘pleegt uit te oefenen' als bedoeld in art. 14 lid 2 EG-Verordening1408/71. B bv heeft volgens het hof dan ten onrechte PVV ingehouden op het loon van X. Het hof vernietigt de navorderingsaanslag. X en de staatssecretaris gaan in cassatie. In cassatie wijst de staatssecretaris er op dat zowel de Nederlandse als de Belgische uitvoeringsinstellingen van sociale zekerheid hebben beslist dat X in Nederland aan de premieheffing is onderworpen, en dat de Nederlandse rechter de beslissing van de Belgische uitvoeringsinstelling van sociale zekerheid moet eerbiedigen.

De Hoge Raad oordeelt dat de wetgeving van België van toepassing is op X. De Hoge Raad wijst er hierbij op dat het er in deze zaak niet om gaat of de werkzaamheden van X op Belgisch grondgebied al dan niet als werkzaamheden in loondienst aangemerkt moeten worden, maar om de vraag of zij van een zodanige omvang zijn dat zij voor de toepassing van, onder andere, art. 14 lid 2 EG-Verordening1408/71 in aanmerking kunnen worden genomen. Volgens de Hoge Raad is daarom niet van belang dat de Belgische uitvoeringsinstelling van sociale zekerheid heeft vastgesteld dat niet is komen vast te staan dat X werkzaamheden in België heeft verricht. De Hoge Raad bevestigt de uitspraak van het hof.

[Bron Uitspraak]